continuerimus

Discretiva

continuerimus dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
continuerimus	prima pluralis	perfectum	activa	coniunctivus	contineō (continēre)
continuerimus	prima pluralis	futurum exactum	activa	indicativus	contineō (continēre)

API: /kon.ti.nuˈe.ri.mus/

Syllabificatio phonetica: con·ti·nu·e·ri·mus — morphologica: con-tinu-erimus

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

ne illud quidem dubium est quin hunc ipsum Philippum, pactum iam per legatos litterasque cum Hannibale ut in Italiam traiceret, misso cum classe Laevino qui ultro ei bellum inferret, in Macedonia continuerimus. et quod tunc fecimus, cum hostem Hannibalem in Italia haberemus, id nunc pulso Italia Hannibale, devictis Carthaginiensibus cunctamur facere? —Ab urbe condita Titi Livii ^[1]^[2]

class. (ca. 30 p.C.n.)

Quamvis autem non abscisus nervus est, tamen si circa tumor durus diu permanet, necesse est et diuturnum ulcus esse et sano quoque eo tumorem permanere; futurumque est ut tarde membrum id vel extendatur vel contrahatur. Maior tamen in extendendo mora est, ubi recurvato curatio adhibita est, quam in recurvando eo, quod rectum continuerimus. Conlocari quoque membrum quod ictum est ratione certa debet. —De Medicina Celsi ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXXI, caput 7, [5] — continuerimus
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: continuerimus.
↑ ^3.0 ^3.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber quintus, XXVI. [28b] — continuerimus