Discretiva

  continuissent dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
continuissent tertia pluralis plusquam perfectum activa coniunctivus contineō (continēre)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /kon.ti.nuˈis.sent/(classice)
Syllabificatio phonetica: con·ti·nu·is·sent — morphologica: con-tinu-issent

Loci

+/-
Titus Livius
-58…+17
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (anno 409–411 u.c.)

  • Samnitium exercitus, velut haud ulla mora pugnae futura esset, aciem instruit; deinde, postquam nemo obvius ibat, infestis signis ad castra hostium succedit. Ibi ut militem in vallo vidit missique ab omni parte exploratum quam in exiguum orbem contracta castra essent — paucitatem inde hostium colligentes — rettulerunt, fremere omnis acies complendas esse fossas scindendumque vallum et in castra inrumpendum; transactumque ea temeritate bellum foret, ni duces continuissent impetum militum. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber VII, caput 37, [10] — continuissent
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: continuissent.