currendo

Discretiva

currendo dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
currendō	—	—	activa	gerundium­	dativo	currō (currere)
currendō	—	—	activa	gerundium­	ablativo	currō (currere)

Forma	Modus flexurae	originis
currendō	casus dativus singularis · genus masculinum	gerundivi currendus
currendō	casus ablativus singularis · genus masculinum	gerundivi currendus
currendō	casus dativus singularis · genus neutrum	gerundivi currendus
currendō	casus ablativus singularis · genus neutrum	gerundivi currendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /kurˈrendoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cur·ren·dō — morphologica: curr-end-o

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Marcus Terentius Varro -47…-45

P. Ovidius Naso -42…+18

Vitruvius ca. -30/-22

Aulus Cornelius Celsus fl.30

Isidorus Hispalensis 560-636

Hildegardis Bingensis 1098-1179

antiq.

class.

class.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Cretum quidem leges, quas sive Iuppiter sive Minos sanxit de Iovis quidem sententia, ut poetae ferunt, itemque Lycurgi laboribus erudiunt iuventutem, venando currendo, esuriendo sitiendo, algendo aestuando. —Tusculanae disputationes Ciceronis

class.

• Primum genus, ut dixi, id est, cum ab aliqua parte orationis declinata sunt recto casu vocabula, ut a balneis balneator. Hoc fere triplices habet radices, quod et a vocabulo oritur, ut a venatore venabulum, et a nomine, ut a Tibure Tiburs, et a verbo, ut a currendo cursor. In nullo horum analogiam servari videbis. —De lingua Latina Varronis

class.

• Haec mihi confesso laesum prius ulta pudorem

redditur et dulces concorditer exigit annos;

dat mihi praeterea, tamquam se parva dedisset

dona, canem munus; quem cum sua traderet illi

Cynthia, “currendo superabit” dixerat “omnes.”

dat simul et iaculum, manibus quod, cernis, habemus. —Metamorphoses Ovidii Nasonis

class.

• Namque sol quibus locis mediocriter profundit vapores, in his conservat corpora temperata; quaeque proxime currendo deflagrat, eripit exurendo temperaturam umoris; contra vero refrigeratis regionibus, quod absunt a meridie longe, non exhauritur a caloribus umor, sed ex caelo roscidus aer in corpora fundens umorem efficit ampliores corporaturas vocisque sonitus graviores. —De architectura Vitruvii

saec. I.

• Medicamentum eo tempore ulceri est sucus adsumptus vel porri vel marrubii, et omni cibo porrum ipsum adiectum. Oportebit autem uti in is partibus, quae non adficientur, frictionibus, item ambulationibus lenibus; vitandumque erit, ne vel luctando vel currendo vel alia ratione sanescentia ulcera exasperentur: in hoc enim morbo perniciosus ideoque omni modo cavendus sanguinis vomitus est. —De Medicina Celsi

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Puppis posterior pars navis est, quasi post; prora anterior, quasi priora. Cumba locus imus navis, quod aquis incumbat. Carina a currendo dicta, quasi currina. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis

saec. XII.

• Qui etiam a dextra oris ipsius aliquantum in longum erumpens in medio medietatis spatii, quod inter capita lupi et ursi est, formam capitis cervi accipit, ex cuius etiam ore velut alius flatus veniens in eadem medietate finitur, quoniam partes illas ventus iste petens, in medio medietatis, quae inter occidentem et septentrionem est, ad naturam cervi se convertit, ita ut ibi collateralis sibi ventus exiens, quemadmodum cervus fortiter pungendo, velociterque currendo, flamina sua usque ad medietatem ipsam emittat. —Liber divinorum operum simplicis hominis Hildegardis