delta

Latine

Notatio

←  δέλτα  (delta)

Nomen substantivum

delt|a, -ae fem. vel delta (indecl., neut.)

1. Δ seu δ, littera Graeca ab origine sonum /d/ indicans, ad D Romanam respondens.
2. D~ — Regio Aegyptia circum os Nili, cuius forma similis huius litterae.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	delta	deltae	I
gen.	deltae	deltārum	II
dat.	deltae	deltīs	III
acc.	deltam	deltās	IV
abl.	deltā	deltīs	VI
voc.	delta	deltae	V

Dictiones collatae

Alphabetum, sive abecedarium, Palaeograecum

Α ἄλφα alpha

Β βῆτα beta

Γ γάμμα gamma

Δ δέλτα delta

Ε εἶ ἒ ψιλόν epsilon

Ϝ ϝαῦ δίγαμμα digamma

Ζ ζῆτα zeta

Η ἦτα eta

Θ θῆτα theta

Ι ἰῶτα iota

Κ κάππα cappa

Λ λάβδα labda

Μ μῦ my

Ν νῦ ny

Ξ ξεῖ xi

Ο οὖ ὂ μικρόν omicron

Π πεῖ pi

Ϻ σάν san

Ϙ κόππα coppa

Ρ ῥῶ rho

Σ σίγμα sigma

Τ ταῦ tau

Υ ὖ ὖ ψιλόν ypsilon

Φ φεῖ phi

Χ χεῖ chi

Ψ ψεῖ psi

Ω ὦ ὦ μέγα omega

Ϡ σαμπῖ sampi

Translationes

Anglice

delta

Esperantice

delto

Germanice

Delta neut.

Graeca Antiqua

δέλτα neut.

Hispanice

delta fem.