Discretiva

  demonstrantur dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dēmōnstrantur tertia pluralis praesens passiva indicativus dēmōnstrō (dēmōnstrāre)

Appellatio +/-

 API: /deːmoːnsˈtrantur/(classice)
Syllabificatio phonetica: dē·mōns·tran·tur — morphologica: de-monstr-antur

Loci +/-

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

saec. I.

  • adversus has omnia eadem medentur, quae contra araneos et phalangia demonstrantur. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXII, cap. 81, [163] — demonstrantur
  2. Vicicitatio: demonstrantur.