demonstravere

Discretiva

demonstravere dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dēmōnstrāvēre	tertia pluralis	perfectum	activa	indicativus	dēmōnstrō (dēmōnstrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /deːmoːnstraːˈweːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dē·mōns·trā·vē·re — morphologica: de-monstrav-ere

Formae aliae

• dēmōnstrāvērunt

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• coma omnis in cacumine et pomum est, non inter folia hoc, ut in ceteris, sed suis inter ramos palmitibus racemosum, utraque natura uvae atque pomi. folia, cultrato mucrone lateribus in sese bifida, tabellas primum demonstravere geminas, nunc ad funes vitiliumque nexus et capitum levia umbracula finduntur. —Naturalis historia Plinii