Discretiva

  demonstravere dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dēmōnstrāvēre tertia pluralis perfectum activa indicativus dēmōnstrō (dēmōnstrāre)

Appellatio +/-

 API: /deːmoːnstraːˈweːre/(classice)
Syllabificatio phonetica: dē·mōns·trā·vē·re — morphologica: de-monstrav-ere

Formae aliae +/-

Loci +/-

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

saec. I.

  • coma omnis in cacumine et pomum est, non inter folia hoc, ut in ceteris, sed suis inter ramos palmitibus racemosum, utraque natura uvae atque pomi. folia, cultrato mucrone lateribus in sese bifida, tabellas primum demonstravere geminas, nunc ad funes vitiliumque nexus et capitum levia umbracula finduntur. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber tertius decimus, cap. 7, [30] — demonstravere
  2. Vicicitatio: demonstravere.