demonstravimus
Discretiva
demonstravimus dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
dēmōnstrāvimus | prima pluralis | perfectum | activa | indicativus | dēmōnstrō (dēmōnstrāre) |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /deːmoːnsˈtraːwimus/ (classice) - Syllabificatio phonetica: dē·mōns·trā·vi·mus — morphologica: de-monstrav-imus
Loci
+/-Aulus Cornelius Celsus 30 | C. Plinius Secundus 23-79 | |||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
+/-
- Sed pleraque ex vulneribus oculis subiecta sunt; quorundam ipsae sedes indices sunt, quas alio loco demonstravimus, cum positus interiorum partium ostendimus. —De Medicina Celsi [1][2]
Fontes
- ↑ Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber quintus, XXVI. [[7] ] — demonstravimus
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: demonstravimus.
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXIV, cap. 22, [33] — demonstravimus