desero
Appellatio pronuntiatusque
+/-
API: /ˈdeːseroː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: dē·se·rō — morphologica: de-ser-o
Verbum transitivum
+/-dēser|ō, -ere, deserŭī, desertum
- Relinquere homines in periculo vel munus.
Coniugatio
+/-Verbum finitum
| Thema | Vox activa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| dēseru- | Tempus perfectum | plusquam perfectum | futurum exactum | ||
| Persona | indicativ. | coniunct. | indicativ. | coniunct. | |
| I. sing. | dēseruī | dēseruerim | dēserueram | dēseruissem | dēseruerō |
| II. sing. | dēseruistī | dēserueris | dēseruerās | dēseruissēs | dēserueris |
| III. sing. | dēseruit | dēseruerit | dēseruerat | dēseruisset | dēseruerit |
| I. plur. | dēseruimus | dēseruerimus | dēseruerāmus | dēseruissēmus | dēseruerimus |
| II. plur. | dēseruistis | dēserueritis | dēseruerātis | dēseruissētis | dēserueritis |
| III. plur. | dēseruērunt | dēseruerint | dēseruerant | dēseruissent | dēseruerint |
Verbum infinitum
| Modus | infinitivus | participium | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Tempus | praesens | perfectum | futurum | praesens | perfectum | futurum |
| Vox activa |
dēserere | dēseruisse | dēsertūrum, -am, -um esse |
dēserēns | dēsertūrus, -a, -um | |
| Vox passiva |
dēserī | dēsertum, -am, -um esse |
dēsertum īrī | dēsertus, -a, -um |
||
| Gerundium | Gerundivum | Supinum | ||||
| dēserendī | dēserendus, -a, -um | dēsertum | dēsertū | |||
Dictiones collatae
+/-Composita
- asserō, asserere, assertum
- cōnserō, cōnserere, cōnsertum
- disserō, disserere, dissertum
- īnserō, īnserere, īnsertum
- interserō, interserere
- exserō, exserere, exsertum
- prōserō, prōserere, prōsertum
- subserō, subserere, subsertum
- trānserō, trānserere, trānsertum
Dictiones derivatae
+/-Translationes
+/-Pars in animantibus, ex quo stercus geritur
|