dilatae

Discretiva

dilatae dictio est in variis linguis:

Forma	Modus flexurae	originis
dīlātae	casus genitivus singularis · genus femininum	participii dīlātus
dīlātae	casus dativus singularis · genus femininum	participii dīlātus
dīlātae	casus nominativus pluralis · genus femininum	participii dīlātus
dīlātae	casus vocativus pluralis · genus femininum	participii dīlātus

API: /diːˈlaːtae̯/

Syllabificatio phonetica: dī·lā·tae — morphologica: di-lat-ae

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Irae adversus Veientes in insequentem annum, C. Servilium Ahalam L. Papirium Mugillanum consules, dilatae sunt. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1]^[2]

saec. I.

Nam bene concepti adfectus et recentes rerum imagines continuo impetu feruntur, quae nonnumquam mora stili refrigescunt et dilatae non revertuntur. —Institutio oratoria Quintiliani ^[3]^[2]

saec. II.

Otho interim contra spem omnium non deliciis neque desidia torpescere: dilatae voluptates, dissimulata luxuria et cuncta ad decorem imperii composita, eoque plus formidinis adferebant falsae virtutes et vitia reditura. —Historiae P. Cornelii Taciti ^[4]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber IV, caput 30, [12] — dilatae
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 Vicicitatio: dilatae.
↑ ^3.0 ^3.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber decimus, VII. [14] — dilatae
↑ ^4.0 ^4.1 Publius Cornelius Tacitus - Historiarum libri XIV. (The Latin Library): Liber I. [71] — dilatae