dilatantia

Discretiva

dilatantia dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dīlātantia	casus nominativus pluralis · genus neutrum	participii dīlātāns
dīlātantia	casus accusativus pluralis · genus neutrum	participii dīlātāns
dīlātantia	casus vocativus pluralis · genus neutrum	participii dīlātāns

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːlaːˈtantia/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·lā·tan·ti·a — morphologica: di-lat-ant-ia

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• non placent iam abaci nec spatia montes in cubiculo dilatantia: coepimus et lapide pingere. hoc Claudii principatu inventum, Neronis vero maculas, quae non essent in crustis, inserendo unitatem variare, ut ovatus esset Numidicus, ut purpura distingueretur Synnadicus, qualiter illos nasci optassent deliciae. montium haec subsidia deficientium, nec cessat luxuria id agere, ut quam plurimum incendiis perdat. —Naturalis historia Plinii