dilatatione

Discretiva

dilatatione dictio est in variis linguis:

Forma	Modus flexurae	originis
dīlātātiōne	casus ablativus singularis	substantivi dīlātātiō

API: /diːlaːtaːtiˈoːne/

Syllabificatio phonetica: dī·lā·tā·ti·ō·ne — morphologica: di-latation-e

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. XII.

Capacitas quoque ista dispensatrix virium fructuositatis terrae est, quia eam nec desolatam, nec vacuam in ulla re quae necessaria ad officium fructuum est dimittit, quoniam si mundus arctus et constrictus esset, ita ut dilatatione careret, plenitudinem creaturarum, quam nunc habet, ferre non posset. —Liber divinorum operum simplicis hominis Hildegardis ^[1]^[2]

saec. XVI.

De caeca etenim profunditatis mensura, qua stellis ad solem atque tellurem accedere et ab eisdem recedere contingat, frustra luminis incerti, vagi, alterabilis, augmentum recipientis atque decrementum, dilatatione districtio neque perquiritur, ubi etiam per peram per latitudinis diametrum diametri profunditatis ratio investigabitur. —Mordentius et de Mordentii circino Iordani Bruni ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Hildegardis Bingensis - Liber divinorum operum simplicis hominis. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Pars prima. Visio quarta, LXXI — dilatatione
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: dilatatione.
↑ ^3.0 ^3.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - Mordentius et de Mordentii circino. (Universitas Turicensis): [Iordani Bruni Nolani insomnium] — inveniendarum