Discretiva

  dilatatis dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

dīlātātis

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīlātātis secunda pluralis praesens activa indicativus dīlātō (dīlātāre)
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /diːlaːˈtaːtis/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·lā·tā·tis — morphologica: di-lat-atis

dīlātātīs

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
dīlātātīs casus dativus pluralis participii dīlātātus
dīlātātīs casus ablativus pluralis participii dīlātātus
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /diːlaːˈtaːtiːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·lā·tā·tīs — morphologica: di-latat-is

Loci

+/-
Hildegardis Bingensis
1098-1179
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas mediaevalis

+/-

saec. XII.

  • sed nunc ipsa adulta et bene confortata, ministris eius multiplicatis, iuxta id quod ecclesiastica censura de eadem causa ostendit praecavendum est, secundum hoc exemplum, quoniam ab initio nascentis mundi masculis feminas de proxima stirpe suam ducere ob raritatem hominum concessum est, quod tamen nec ipsis dilatatis prohibendum est. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Hildegardis Bingensis - Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber primus. Visio prima  — dilatatis
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: dilatatis.