dilatatum

Discretiva

dilatatum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
dīlātātum	—	—	—	supinum­	accusativo	dīlātō (dīlātāre)

Forma	Modus flexurae	originis
dīlātātum	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii dīlātātus
dīlātātum	casus nominativus singularis · genus neutrum	participii dīlātātus
dīlātātum	casus accusativus singularis · genus neutrum	participii dīlātātus
dīlātātum	casus vocativus singularis · genus neutrum	participii dīlātātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːlaːˈtaːtum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·lā·tā·tum — morphologica: di-latat-um

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Iam omnes fontes aestate quam hieme gelidiores esse quem fallit? sicut illa permira naturae opera, aes ac plumbum in massa mergi, dilatatum fluitare, eiusdemque ponderis alia sidere, alia invehi, onera in aqua facilius moveri, Syrium lapidem quamvis grandem innatare eundemque comminutum mergi, recentia cadavera ad vadum labi, intumescentia attolli, inania vasa haud facilius quam plena extrahi; —Naturalis historia Plinii

Latinitas nova

saec. XVI.

• Illud primo tibi significatum esse volo, non solum si ad hunc conferatur, verum etiam et simpliciter absoluteque falsum esse circinum vulgarem; quandoquidem semper magisque dilatatum tanto amplius etiam atque amplius soleat in medio quidem angulum obtundere, in extremitate vero eousque acuere, ut tandem non lineam sed planum relinquant circumeundo vestigium. —Mordentius et de Mordentii circino Iordani Bruni