diruebat

Discretiva

diruebat dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīruēbat	tertia singularis	imperfectum	activa	indicativus	dīruō (dīruere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːruˈeːbat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·ru·ē·bat — morphologica: di-ru-ebat

Usus

Latinitas nova

saec. XVIII.  (1742 p.C.n.)

• Mira ille linguae volubilitate pollens diruebat, aedificabat, quadrata rotundis mutabat, syllogismorum captionumque dialecticarum laqueis strepebat, et unumquemque opponentem distinguendo, subsumendo et limitando eludere ac ad silentium pro lubitu reducere callebat. —Nicolai Klimii iter subterraneum Ludovici Holbergii (1684-1754). Caput III: Descriptio urbis Kebae.