Victionarium

diruo

Latine

+/-

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈdiːruoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·ru·ō — morphologica: di-ru-o

Notatio

+/-
← Latine: dis- + ruō

Verbum transitivum

+/-

dīru|ō, -ĕre, dīruī, dīrutum [1][2][3][4][5]

  1. Rem alteram ab altera avellendo deicere.

Coniugatio

+/-

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
dīru- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. dīruō dīruam   dīruēbam dīruerem dīruam  
II. sing. dīruis dīruās dīrue! dīruēbās dīruerēs dīruēs dīruitō!
III. sing. dīruit dīruat   dīruēbat dīrueret dīruet dīruitō!
I. plur. dīruimus dīruāmus   dīruēbāmus dīruerēmus dīruēmus  
II. plur. dīruitis dīruātis dīruite! dīruēbātis dīruerētis dīruētis dīruitōte!
III. plur. dīruunt dīruant   dīruēbant dīruerent dīruent dīruuntō!
Thema Vox passiva
dīru- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. dīruor dīruar   dīruēbar dīruerer dīruar  
II. sing. dīrueris dīruāris dīruere! dīruēbāris dīruerēris dīruēris dīruitor!
III. sing. dīruitur dīruātur   dīruēbātur dīruerētur dīruētur dīruitor!
I. plur. dīruimur dīruāmur   dīruēbāmur dīruerēmur dīruēmur  
II. plur. dīruiminī dīruāminī dīruiminī! dīruēbāminī dīruerēminī dīruēminī —
III. plur. dīruuntur dīruantur   dīruēbantur dīruerentur dīruentur dīruuntor!
Thema Vox activa
dīru- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. dīruī dīruerim dīrueram dīruissem dīruerō
II. sing. dīruistī dīrueris dīruerās dīruissēs dīrueris
III. sing. dīruit dīruerit dīruerat dīruisset dīruerit
I. plur. dīruimus dīruerimus dīruerāmus dīruissēmus dīruerimus
II. plur. dīruistis dīrueritis dīruerātis dīruissētis dīrueritis
III. plur. dīruērunt dīruerint dīruerant dīruissent dīruerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa 		dīruere dīruisse dīrutūrum,
-am, -um esse 		dīruēns   dīrutūrus,
-a, -um­
Vox
passiva 		dīruī dīrutum,
-am, -um esse 		dīrutum īrī   dīrutus,
-a, -um 		 
Gerundium Gerundivum Supinum
dīruendī dīruendus, -a, -um dīrutum dīrutū

Usus

+/-

Latinitas postclassica

saec. VI.

  • quae vero in praesenti in uo desinunt, i extrema praeteriti in tus conversa faciunt participia: polluo pollui pollutus, acuo acui acutus, suo sui sutus, tribuo tribui tributus, eruo erui erutus, quod solum paenultimam corripit. apud antiquiores tamen etiam ab hoc compositum producit paenultimam, diruo dirui dirutus. —Ars Prisciani (ca. 500). Liber undecimus: de participio, de figuris.

Dictiones collatae

+/-

Synonyma

Composita

Dictiones derivatae

+/-

Translationes

+/-
Rem alteram ab altera avellendo deiceredilatare ▼
Rem alteram ab altera avellendo deicerecollabi ▲

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 144 — “DIRŬO, rŭis, rŭi, rŭtum, rŭere, a. 3. (dis et ruo”
  2. ↑ 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 837 — “dī-rŭo, rŭi, rŭtum, ĕre, 3. v. a.”
  3. ↑ 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — dī-ruo, dīruī, dīrutum, ere (dis u. ruo) (tom. 1, p. 2188)
  4. ↑ 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — diruere
  5. ↑ 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — diruo
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=diruo&oldid=217310"