Discretiva

  diruerant dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīruerant tertia pluralis plusquam perfectum activa indicativus dīruō (dīruere)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /diːˈru.erant/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·ru·e·rant — morphologica: di-ru-erant

Loci

+/-
Titus Livius
-58…+17
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Eodem anno Satricum ab Antiatibus colonia deducta restitutaque urbs quam Latini diruerant. Et cum Carthaginiensibus legatis Romae foedus ictum, cum amicitiam ac societatem petentes venissent. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber VII, caput 27, [2] — diruerant
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: diruerant.