diruerint

Discretiva

diruerint dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīruerint	tertia pluralis	perfectum	activa	coniunctivus	dīruō (dīruere)
dīruerint	tertia pluralis	futurum exactum	activa	indicativus	dīruō (dīruere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːˈru.erint/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·ru·e·rint — morphologica: di-ru-erint

Usus

Latinitas mediaevalis

saec. VI.

• Idem ait, si damni infecti aedium mearum nomine tibi promisero, deinde hae aedes vi tempestatis in tua aedificia ceciderint eaque diruerint, nihil ex ea stipulatione praestari, quia nullum damnum vitio mearum aedium tibi contingit: nisi forte ita vitiosae meae aedes fuerint, ut qualibet vel minima tempestate ruerint. —Digesta Iustiniani Augusti Iustiniani I. Augusti (c.482–565). Liber trigesimus nonus. De damno infecto et de suggrundis et proiectionibus, 24.