dirueris

Discretiva

dirueris dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

dīrueris

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīrueris	secunda singularis	praesens	passiva	indicativus	dīruō (dīruere)
dīrueris	secunda singularis	perfectum	activa	coniunctivus	dīruō (dīruere)
dīrueris	secunda singularis	futurum exactum	activa	indicativus	dīruō (dīruere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːˈru.eris/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·ru·e·ris — morphologica: di-ru-eris

dīruēris

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīruēris	secunda singularis	futurum	passiva	indicativus	dīruō (dīruere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːruˈeːris/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·ru·ē·ris — morphologica: di-ru-eris

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (57 a.C.n. / 697 a.u.)

• tu, procella patriae, turbo ac tempestas pacis atque oti, quod in naufragio rei publicae, tenebris offusis, demerso populo Romano, everso atque eiecto senatu dirueris, aedificaris, religione omni violata religionis tamen nomine contaminaris, in visceribus eius qui urbem suis laboribus ac periculis conservasset monumentum deletae rei publicae conlocaris, ab aequitum nota doloris bonorum omnium sublato Q. Catuli nomine incideris, id sperasti rem publicam diutius quam quoad mecum simul expulsa careret his moenibus esse laturam? —De domo sua ad pontifices oratio Ciceronis