diruendum

Discretiva

diruendum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
dīruendum	—	—	activa	gerundium­	accusativo	dīruō (dīruere)

Forma	Modus flexurae	originis
dīruendum	casus accusativus singularis · genus masculinum	gerundivi dīruendus
dīruendum	casus nominativus singularis · genus neutrum	gerundivi dīruendus
dīruendum	casus accusativus singularis · genus neutrum	gerundivi dīruendus
dīruendum	casus vocativus singularis · genus neutrum	gerundivi dīruendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːruˈendum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·ru·en·dum — morphologica: di-ru-end-um

Usus

Latinitas nova

• Infra dimidium annum omnes muros et carbonaria civitatis, et Roccae Tusculani, et suburbiorum dabitis nobis ad diruendum, quos et quae nunquam reficietis, nec refici facietis in vita vestra: retentis et salvis tam vobis quam successoribus vestris, et Romanae Ecclesiae, omnibus possessionibus, tenimentis et pertinentiis eiusdem Tusculani intus et extra, cum hominibus rebusque eorum. —Concordia auctoris “Senatus populusque Romani” nominatus.