divinum
Latine +/-
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /diːˈwiːnum/ (classice) - Syllabificatio phonetica: dī·vī·num — morphologica: divin-um
Notatio +/-
Nomen substantivum +/-
dīvīn|um, -i neut.
- Res divina.
- Dictum divinatoris.
Declinatio +/-
n. | sing. | plur. | |
---|---|---|---|
nom. | dīvīnum | dīvīna | I |
gen. | dīvīnī | dīvīnōrum | II |
dat. | dīvīnō | dīvīnīs | III |
acc. | dīvīnum | dīvīna | IV |
abl. | dīvīnō | dīvīnīs | VI |
voc. | dīvīnum | dīvīna | V |
Dictiones collatae +/-
Translationes +/-
Dictum divinatoris
|
|
Discretiva
divinum dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
dīvīnum | casus accusativus singularis | substantivi dīvīnus |
dīvīnum | casus accusativus singularis · genus masculinum | adiectivi dīvīnus |
dīvīnum | casus nominativus singularis · genus neutrum | adiectivi dīvīnus |
dīvīnum | casus accusativus singularis · genus neutrum | adiectivi dīvīnus |
dīvīnum | casus vocativus singularis · genus neutrum | adiectivi dīvīnus |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /diːˈwiːnum/ (classice) - Syllabificatio phonetica: dī·vī·num — morphologica: divin-um