doluerunt

Discretiva

doluerunt dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
doluērunt	tertia pluralis	perfectum	activa	indicativus	doleō (dolēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /do.luˈeːrunt/

(classice)

Syllabificatio phonetica: do·lu·ē·runt — morphologica: dolu-erunt

Formae aliae

• doluēre

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (54 a.C.n. / 700 a.u.)

• nulla est res publica quae delectet, in qua acquiescam. ‘idne igitur’ inquies ‘facile fers?’ id ipsum. recordor enim quam bella paulisper nobis gubernantibus civitas fuerit, quae mihi gratia relata sit. nullus dolor me angit unum omnia posse; dirumpuntur ii qui me aliquid posse doluerunt. multa mihi dant solacia, nec tamen ego de meo statu demigro, quaeque vita maxime est ad naturam, ad eam me refero, ad litteras et studia nostra. dicendi laborem delectatione oratoria consolor. domus me et rura nostra delectant. —Epistolae ad Atticum Ciceronis