Victionarium

doleo

Latine

+/-

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈdoleoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: do·le·ō — morphologica: dol-eo

Verbum temporale

+/-

dol|eō, -ēre, -uī, -itum, -itūrus [1][2][3][4][5]

  1. Dolore afficere, dolorem afferre.
  2. (Intrans.) dolore affici.

Coniugatio

+/-

Verbum finitum

Thema Vox activa
dol- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. doleō doleam   dolēbam dolērem dolēbō  
II. sing. dolēs doleās dolē! dolēbās dolērēs dolēbis dolētō!
III. sing. dolet doleat   dolēbat dolēret dolēbit dolētō!
I. plur. dolēmus doleāmus   dolēbāmus dolērēmus dolēbimus  
II. plur. dolētis doleātis dolēte! dolēbātis dolērētis dolēbitis dolētōte!
III. plur. dolent doleant   dolēbant dolērent dolēbunt dolentō!
Thema Vox activa
dolu- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. doluī doluerim dolueram doluissem doluerō
II. sing. doluistī dolueris doluerās doluissēs dolueris
III. sing. doluit doluerit doluerat doluisset doluerit
I. plur. doluimus doluerimus doluerāmus doluissēmus doluerimus
II. plur. doluistis dolueritis doluerātis doluissētis dolueritis
III. plur. doluērunt doluerint doluerant doluissent doluerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa 		dolēre doluisse dolitūrum,
-am, -um esse 		dolēns   dolitūrus,
-a, -um
Gerundium Gerundivum Supinum
dolendī dolendus, -a, -um — —

Dictiones collatae

+/-

Dictiones derivatae

+/-

Composita

Translationes

+/-
Dolore afficere, dolorem afferredilatare ▼
Dolore afficere, dolorem afferrecollabi ▲
Dolore afficidilatare ▼
Dolore afficicollabi ▲

Loci

+/-
M. Porcius Cato
–234…–149 		M. Tullius Cicero
–106…–43		Gaius Valerius Catullus
–87…–54		P. Ovidius Naso
–42…+18		 Apuleius
ca. 125–170
antiq. class.class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

antiq.

  • Si opus erit, defrutum indito in mustum de musto lixivo coctum, partem quadragesimam addito defruti vel salis sesquilibram in culleum. Marmor si indes, in culleum libram indito; id indito in urnam, misceto cum musto; id indito in doleum. Resinam si indes, in culleum musti P. III, bene comminuito, indito in fiscellam et facito uti in doleo musti pendeat; eam quassato crebro, uti resina condeliquescat. —De agri cultura M. Porci Catonis [6][7]

class.  (59 a.C.n. / 695 a.u.)

  • ego autem ne irasci possum quidem iis quos valde amo; tantum doleo ac mirifice quidem. cetera in magnis rebus, minae Clodii contentionesque mihi proponuntur modice me tangunt; etenim vel subire eas videor mihi summa cum dignitate vel declinare nulla cum molestia posse. —Epistolae ad Atticum Ciceronis [8][7]

class.

  • Aureli, pater esuritionum,
non harum modo, sed quot aut fuerunt
aut sunt aut aliis erunt in annis,
pedicare cupis meos amores.
nec clam: nam simul es, iocaris una,
haerens ad latus omnia experiris.
frustra: nam insidias mihi instruentem
tangam te prior irrumatione.
atque id si faceres satur, tacerem:
nunc ipsum id doleo, quod esurire
a temet puer et sitire discet.
quare desine, dum licet pudico,
ne finem facias, sed irrumatus. —Carmina Catulli [9][7]

class.  (versio II, ca. 5 p.C.n.)

  • haec quoque, quam docui, multo meliora fuerunt,
et quiddam visa est addidicisse novi.
quod nimium placuere, malum est, quod tota labellis
lingua tua est nostris, nostra recepta tuis.
nec tamen hoc unum doleo – non oscula tantum
iuncta queror, quamvis haec quoque iuncta queror;
illa nisi in lecto nusquam potuere doceri.
nescio quis pretium grande magister habet. —Amores Ovidii Nasonis [10][7]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

  • Doleo me huncce scrupulum Aemiliano dempsisse, tam inopinatam rem ei indicasse. Specta quaeso Maxime, ut hisce auditis subito obstipuerit, ut oculos ad terram demiserit. Enim longe sequius ratus fuerat, nec inmerito: mulierem filii contumeliis infectam, meis officiis devinctam sciebat. De me quoque fuit quod timeret: quiuis vel aeque ut ego spernens hereditatis tamen vindicari de tam inofficioso privigno non recusasset. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei [11][7]

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 189 — “DŎLĔO, les, lŭi, litum, lere, 2.”
  2. ↑ 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 870 — “dŏlĕo, ŭi, ĭtum, (doliturus), ēre”
  3. ↑ 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — doleo, doluī, dolitūrus, ēre (tom. 1, p. 2274)
  4. ↑ 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — dolere
  5. ↑ 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — doleo
  6. ↑ 6.0 6.1 Marcus Porcius Cato - De re rustica (vel: De agri cultura). (The Latin Library): Caput 23. Versus 4 — doleo
  7. ↑ 7.0 7.1 7.2 7.3 7.4 7.5 Vicicitatio: doleo.
  8. ↑ 8.0 8.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Atticum. (The Latin Library): Liber secundus. Ep. 19 [1] — doleo
  9. ↑ 9.0 9.1 Gaius Valerius Catullus, Carmina. 21. ad Aurelium, versus 10 — doleo (Bibliotheca Augustana)
  10. ↑ 10.0 10.1 Publius Ovidius Naso - Amores (versio II, ca. 5). (Bibliotheca Augustana): Liber secundus, 5, versus 59 — doleo
  11. ↑ 11.0 11.1 Apuleius - Apologia sive Pro se de magia liber. (Bibliotheca Augustana): Pagina 4. Sectio 99. Versus 5 — doleo
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=doleo&oldid=224432"