dubitando

Discretiva

dubitando dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Casu	Verbum
dubitandō	—	—	activa	gerundium	dativo	dubitō (dubitāre)
dubitandō	—	—	activa	gerundium	ablativo	dubitō (dubitāre)

Forma	Modus flexurae	originis
dubitandō	casus dativus singularis · genus masculinum	gerundivi dubitandus
dubitandō	casus ablativus singularis · genus masculinum	gerundivi dubitandus
dubitandō	casus dativus singularis · genus neutrum	gerundivi dubitandus
dubitandō	casus ablativus singularis · genus neutrum	gerundivi dubitandus

API: /du.biˈtan.doː/

Syllabificatio phonetica: du·bi·tan·dō — morphologica: dubit-and-o

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class. (ca. 42/41 a.C.n.)

inter haec parata atque decreta Cethegus semper querebatur de ignavia sociorum: illos dubitando et dies prolatando magnas opportunitates conrumpere: facto, non consulto in tali periculo opus esse, seque, si pauci adiuvarent, languentibus aliis impetum in curiam facturum. natura ferox, vehemens, manu promptus erat, maxumum bonum in celeritate putabat. —De Catilinae coniuratione C. Sallusti Crispi ^[1]^[2]

saec. XII.

Mens tua in similitudine est, quae fixuram luminarium habet, et illa hac et illac distribuit: sed de turbine et nigredine ignium et aquarum nubes saepe turbatur, usquedum sol per igneam sphaeram suam omnia perforet. Tu taedium dubitando habes, et propter varia bella morum hominum laborare non vis. —Epistolae Hildegardis ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Gaius Sallustius Crispus - De Catilinae coniuratione. (Bibliotheca Augustana): Cap. XLIII. Versus 3 — dubitando
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: dubitando.
↑ ^3.0 ^3.1 Hildegardis Bingensis - Epistolae. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Responsum Hildegardis. Pagina 0201B — dubitando