dubitaretis

Discretiva

dubitaretis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dubitārētis	secunda pluralis	imperfectum	activa	coniunctivus	dubitō (dubitāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /du.bi.taːˈreːtis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: du·bi·tā·rē·tis — morphologica: dubit-aretis

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (69/68 a.C.n.)

• At ego hoc dico, si, ut primum in castello Caecinae dixit Aebutius se homines coegisse et armasse neque eum, si illo accessisset, abiturum, statim Caecina discessisset, dubitare vos non debuisse quin Caecinae facta vis esset; si vero simul ac procul conspexit armatos recessisset eo minus dubitaretis. Omnis enim vis est quae periculo aut decedere nos alicunde cogit aut prohibet accedere. —Pro A. Caecina oratio Ciceronis