Discretiva

  dubitassent dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dubitāssent tertia pluralis plusquam perfectum activa coniunctivus dubitō (dubitāre)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /dubiˈtaːs.sent/(classice)
Syllabificatio phonetica: du·bi·tās·sent — morphologica: dubita[v-i]ssent

Formae aliae

+/-

Usus

+/-
Latinitas postclassica

saec. V.

  • hoc si Maeonias cinctu graderere per urbes,
in te pampineos transferret Lydia thyrsos,
in te Nysa choros; dubitassent orgia Bacchi,
cui furerent; irent blandae sub vincula tigres. —Panegyricus de quarto consulatu Honorii Augusti Claudii Claudiani (370-404). Vol 1. p.330, versus 604.