Discretiva

  dubitate dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

dubitāte

+/-
Proprietates grammaticales1
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dubitāte secunda pluralis praesens activa imperativus dubitō (dubitāre)
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /dubiˈtaːte/(classice)
Syllabificatio phonetica: du·bi·tā·te — morphologica: dubit-ate
Proprietates grammaticales2
+/-
Forma Modus flexurae originis
dubitāte casus vocativus singularis · genus masculinum participii dubitātus
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /dubiˈtaːte/(classice)
Syllabificatio phonetica: du·bi·tā·te — morphologica: dubitat-e