duceres
Discretiva
duceres dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
dūcerēs | secunda singularis | imperfectum | activa | coniunctivus | dūcō (dūcere) |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /ˈduːke.reːs/ (classice) - Syllabificatio phonetica: dū·ce·rēs — morphologica: duc-eres
Loci
M. Fabius Quintilianus ca. 35–100 |
||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber nonus, IV. [107] — duceres
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: duceres.