ducunt

Discretiva

ducunt dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dūcunt	tertia pluralis	praesens	activa	indicativus	dūcō (dūcere)

API: /ˈduːkunt/

Syllabificatio phonetica: dū·cunt — morphologica: duc-unt

Apuleius
ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. I. (ca. 78 p.C.n.)

id genus terrae urium vocant. ergo per silices calculosve  ducunt  et urium evitant. ad capita deiectus in superciliis montium piscinae cavantur ducenos pedes in quasque partes et in altitudinem denos. emissaria in iis quina pedum quadratorum ternum fere relinquuntur, ut repleto stagno excussis opturamentis erumpat torrens tanta vi, ut saxa provolvat. —Naturalis historia Plinii ^[1]

saec. II. (ca. 170 p.C.n.)

Quo passim recluso totas opes vehunt raptimque constrictis sarcinis singuli partiuntur. Sed gestaminum modus numerum gerulorum excedit. Tunc opulentiae nimiae nimio ad extremas incitas deducti nos duos asinos et equum meum productos e stabulo, quantum potest, gravioribus sarcinis onerant et domo iam vacua minantes baculis exigunt unoque de sociis ad speculandum, qui de facinoris inquisitione nuntiaret, relicto nos crebra tundentes per avia montium  ducunt  concitos. —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[2]^[3]

saec. XVIII. (1714 p.C.n.)

Rara inter illos adulteria, iuvenes vero donec connubio iungantur, haud aliter ac si soluti essent cunctis legibus, furtivis vacare amoribus non vituperio sed laudi  ducunt ; unde saepius inter illos audies id proverbium: fili mi, cave tibi a furto vel latrocinio, quia a furca te liberare non potero, at e vetito coitu, dummodo szugubinato (hoc nomine vocatur, qui virgines violatas et meretrices exquirit) pecuniam solveris, nullum tibi instat mortis periculum. —Descriptio Moldaviae Demetrii Cantemir ^[4]

↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXXIII, cap. 21, [75] — ducunt
↑ ^2.0 ^2.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber III. Capitulum XXVIII. Versus 6 — ducunt
↑ ^3.0 ^3.1 Vicicitatio: ducunt.
↑ Demetrius Cantemir – Descriptio Moldaviae. (Universitas Turicensis): Secunda pars – Politica. Caput VI – De Moldavorum moribus — ducunt