Latine +/-

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /duˈplaːtioː/(classice)
Syllabificatio phonetica: du·plā·ti·ō — morphologica: duplat-io

Notatio +/-

← Latineduplō (duplāre)

Nomen substantivum +/-

duplāti|ō, -ōnis fem. [1][2][3][4]

  1. Actus duplandi.

Declinatio +/-

f. sing. plur.
nom. duplātiō duplātiōnēs I
gen. duplātiōnis duplātiōnum II
dat. duplātiōnī duplātiōnibus III
acc. duplātiōnem duplātiōnēs IV
abl. duplātiōne duplātiōnibus VI
voc. duplātiō duplātiōnēs V

Usus +/-

Latinitas mediaevalis

saec. XIII.

  • Huius autem artis novem sunt species; scilicet, numeratio, additio, subtractio, mediatio, duplatio, multiplicatio, divisio, progressio, et radicum extractio; et haec dupliciter in cubicis et quadratis; inter quas primo de numeratione et postea de aliis per ordinem dicetur. —Tractatus de arte numerandi Iohannis de Sacrobosco (ca. 1195-1256). Praefatio.

Dictiones collatae +/-

Synonyma

  1. duplicātiō

Translationes +/-

Actus duplandidilatare ▼
Actus duplandicollabi ▲

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 212 — “DŬPLĀTĬO, ōnis, f. 3.”
  2. 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 891 — “duplātĭo, ōnis, f.”
  3. 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — duplātio, ōnis, f. (duplo) (tom. 1, p. 2314)
  4. 4.0 4.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)duplatio
  5. Vicicitatio: duplatio.