Discretiva

  duplatis dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

duplātis +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
duplātis secunda pluralis praesens activa indicativus duplō (duplāre)
Appellatio +/-
 API: /duˈplaːtis/(classice)
Syllabificatio phonetica: du·plā·tis — morphologica: dupl-atis

duplātīs +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
duplātīs casus dativus pluralis participii duplātus
duplātīs casus ablativus pluralis participii duplātus
Appellatio +/-
 API: /duˈplaːtiːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: du·plā·tīs — morphologica: duplat-is

Usus +/-

Latinitas humanistica

saec. XVI. (1508 p.C.n.)

  • Deliis ac caeteris Graecis oraculo responsum fuisse apud Aegyptios ita demum malorum finem fore, si aram, quae in Delo erat, duplassent. Qui cum non intellexissent, quid sibi vellet oraculum, ridicule duplatis singulis arae lateribus imprudentes solidum octuplum effecerunt ob inscitiam proportionis, quae longitudine duplum reddit. —Adagiorum chiliades Desiderii Erasmi (1469-1536). Χιλιάς prima. 626. I, VII, 26. Omnia octo.