duplatus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /duˈplaːtus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: du·plā·tus — morphologica: duplat-us

Notatio

← Latine: duplō (duplāre)

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
duplātus	—	perfectum	passiva	participium­	nominativo	duplō (duplāre)

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	duplātus	duplāta	duplātum	nom.	duplātī	duplātae	duplāta
gen.	duplātī	duplātae	duplātī	gen.	duplātōrum	duplātārum	duplātōrum
dat.	duplātō	duplātae	duplātō	dat.	duplātīs	duplātīs	duplātīs
acc.	duplātum	duplātam	duplātum	acc.	duplātōs	duplātās	duplāta
abl.	duplātō	duplātā	duplātō	abl.	duplātīs	duplātīs	duplātīs
voc.	duplāte	duplāta	duplātum	voc.	duplātī	duplātae	duplāta

Usus

Latinitas mediaevalis

• Omnes numeri equa differentia, se vincentes, si fuerint in impari numero, tantum reddit medius in se duplatus quantum extremi sibi aggregati et extremi extremorum, ut 2, 4, 6, 8, 10, 12, 14. Omnes numeri equa proportione a se distantes, si fuerint impares numeri, tantum reddit medius in se multiplicatus quantum duo circumpositi et circumpositorum circumpositi in se ducti usque ad unitatem, ut 2, 4, 8, 16, 32. —Regule vel Alchorismi pars secunda Anonymi auctoris (fl. ca. 1150).

Translationes

Participium	dilatare ▼

Participium	collabi ▲

Anglice: doubled (en) Germanice: verdoppelt (de)