emissus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /eːˈmissus/, [eːˈmɪssʊs]

(classice)

Syllabificatio phonetica: ē·mis·sus — morphologica: e-miss-us

Notatio

← Latine: ēmittō (ēmittere)

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
ēmissus	—	perfectum	passiva	participium­	nominativo	ēmittō (ēmittere)

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	ēmissus	ēmissa	ēmissum	nom.	ēmissī	ēmissae	ēmissa
gen.	ēmissī	ēmissae	ēmissī	gen.	ēmissōrum	ēmissārum	ēmissōrum
dat.	ēmissō	ēmissae	ēmissō	dat.	ēmissīs	ēmissīs	ēmissīs
acc.	ēmissum	ēmissam	ēmissum	acc.	ēmissōs	ēmissās	ēmissa
abl.	ēmissō	ēmissā	ēmissō	abl.	ēmissīs	ēmissīs	ēmissīs
voc.	ēmisse	ēmissa	ēmissum	voc.	ēmissī	ēmissae	ēmissa

Translationes

Participium

• Anglice: sent (en) forth, emitted (en); discharged (en), expelled (en)

• Germanice: abgeschickt (de), entsandt (de), emittiert (de); fortgejagt (de); abgesandt (de), abgeschossen (de), abgeworfen (de)

Nomen substantivum

ēmiss|us, -ūs masc.

1. Actus emittendi.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	ēmissus	ēmissūs	I
gen.	ēmissūs	ēmissuum	II
dat.	ēmissuī	ēmissibus	III
acc.	ēmissum	ēmissūs	IV
abl.	ēmissū	ēmissibus	VI
voc.	ēmissus	ēmissūs	V

Dictiones collatae

Synonyma

• ēmissiō

Translationes

Actus emittendi

• Anglice: emission (en)

• Germanice: Abschicken (de) n, Entsenden (de) n, Emission (de) f

Formae affines

Latine

ēmissūs

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
ēmissūs	casus genitivus singularis	substantivi ēmissus
ēmissūs	casus nominativus pluralis	substantivi ēmissus
ēmissūs	casus accusativus pluralis	substantivi ēmissus
ēmissūs	casus vocativus pluralis	substantivi ēmissus

Appellatio pronuntiatusque

API: /eːˈmissuːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ē·mis·sūs — morphologica: e-miss-us