Latine +/-

Appellatio +/-

 API: /eːˈmissus/, [eːˈmɪssʊs](classice)
Syllabificatio phonetica: ē·mis·sus — morphologica: e-miss-us

Notatio +/-

Latine: ēmittō (ēmittere)

Participium +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
ēmissus
perfectum passiva participium­ nominativo ēmittō (ēmittere)

Declinatio +/-

positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. ēmissus ēmissa ēmissum nom. ēmissī ēmissae ēmissa
gen. ēmissī ēmissae ēmissī gen. ēmissōrum ēmissārum ēmissōrum
dat. ēmissō ēmissae ēmissō dat. ēmissīs ēmissīs ēmissīs
acc. ēmissum ēmissam ēmissum acc. ēmissōs ēmissās ēmissa
abl. ēmissō ēmissā ēmissō abl. ēmissīs ēmissīs ēmissīs
voc. ēmisse ēmissa ēmissum voc. ēmissī ēmissae ēmissa

Translationes +/-

Nomen substantivum +/-

ēmiss|us, -ūs masc.

  1. Actus emittendi.

Declinatio +/-

m. sing. plur.
nom. ēmissus ēmissūs I
gen. ēmissūs ēmissuum II
dat. ēmissuī ēmissibus III
acc. ēmissum ēmissūs IV
abl. ēmissū ēmissibus VI
voc. ēmissus ēmissūs V

Dictiones collatae +/-

Synonyma

Translationes +/-

Formae affines +/-

Latine +/-

ēmissūs +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
ēmissūs casus genitivus singularis substantivi ēmissus
ēmissūs casus nominativus pluralis substantivi ēmissus
ēmissūs casus accusativus pluralis substantivi ēmissus
ēmissūs casus vocativus pluralis substantivi ēmissus
Appellatio +/-
 API: /eːˈmissuːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: ē·mis·sūs — morphologica: e-miss-us