Discretiva

  emptum dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
ēmptum
supinum­ accusativo emō (emere)
Forma Modus flexurae originis
ēmptum casus accusativus singularis · genus masculinum participii ēmptus
ēmptum casus nominativus singularis · genus neutrum participii ēmptus
ēmptum casus accusativus singularis · genus neutrum participii ēmptus
ēmptum casus vocativus singularis · genus neutrum participii ēmptus
ēmptum casus accusativus singularis substantivi ēmptus

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈeːmptum/(classice)
Syllabificatio phonetica: ēmp·tum — morphologica: empt-um