emptus
Latine +/-
ēmptus +/-
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /ˈeːmptus/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ēmp·tus — morphologica: empt-us
Notatio +/-
Participium +/-
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Casu | Verbum |
---|---|---|---|---|---|---|
ēmptus | —
|
perfectum | passiva | participium | nominativo | emō (emere) |
Declinatio +/-
positivus singularis | positivus pluralis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
cas. | masc. | fem. | neut. | cas. | masc. | fem. | neut. |
nom. | ēmptus | ēmpta | ēmptum | nom. | ēmptī | ēmptae | ēmpta |
gen. | ēmptī | ēmptae | ēmptī | gen. | ēmptōrum | ēmptārum | ēmptōrum |
dat. | ēmptō | ēmptae | ēmptō | dat. | ēmptīs | ēmptīs | ēmptīs |
acc. | ēmptum | ēmptam | ēmptum | acc. | ēmptōs | ēmptās | ēmpta |
abl. | ēmptō | ēmptā | ēmptō | abl. | ēmptīs | ēmptīs | ēmptīs |
voc. | ēmpte | ēmpta | ēmptum | voc. | ēmptī | ēmptae | ēmpta |
Translationes +/-
Nomen substantivum +/-
ēmpt|us, -ūs masc. [1]
- Emendi actus.
Declinatio +/-
m. | sing. | plur. | |
---|---|---|---|
nom. | ēmptus | ēmptūs | I |
gen. | ēmptūs | ēmptuum | II |
dat. | ēmptuī | ēmptibus | III |
acc. | ēmptum | ēmptūs | IV |
abl. | ēmptū | ēmptibus | VI |
voc. | ēmptus | ēmptūs | V |
Dictiones collatae +/-
Synonyma
Translationes +/-
Formae affines +/-
Latine +/-
ēmptūs +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
ēmptūs | casus genitivus singularis | substantivi ēmptus |
ēmptūs | casus nominativus pluralis | substantivi ēmptus |
ēmptūs | casus accusativus pluralis | substantivi ēmptus |
ēmptūs | casus vocativus pluralis | substantivi ēmptus |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /ˈeːmptuːs/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ēmp·tūs — morphologica: empt-us
Fontes
- ↑ Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — ēmptus, Abl. ū, m. (emo) (tom. 1, p. 2414)