Discretiva

  errando dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

errandō +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
errandō
activa gerundium­ dativo errō (errāre)
errandō
activa gerundium­ ablativo errō (errāre)
Appellatio +/-
 API: /erˈrandoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: er·ran·dō — morphologica: err-and-o

Italice +/-

errando +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
errando
gerundium errare
Appellatio +/-
 API: /erˈrando/
Syllabificatio phonetica: er·ran·do — morphologica: errand-o

Loci +/-

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

saec. I.

  • Atramitis in mediterraneo iunguntur Minaei. mare accolunt et Aelamitae oppido eiusdem nominis, iis iuncti Chaculatae, oppidum Sibi, quod Graeci Apaten vocant, Arsi, Codani, Vadaei oppido magno, Barasasaei, Lechieni, Sygaros insula, quam canes non intrant expositique circa litora errando moriuntur. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber sextus, cap. 32, [155] — errando
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: errando.