Discretiva

  erraticam dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
errāticam casus accusativus singularis · genus femininum adiectivi errāticus

Appellatio +/-

 API: /erˈraːtikam/(classice)
Syllabificatio phonetica: er·rā·ti·cam — morphologica: erratic-am

Loci +/-

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

saec. I.

  • Alterum genus est staphylinus, quod pastinacam erraticam vocant. eius semen contritum et in vino potum tumentem alvum et suffocationes mulierum doloresque lenit in tantum, ut vulvas corrigat. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XX, cap. 15, [30] — erraticam
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: erraticam.