fascinabit

Discretiva

fascinabit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
fascinābit	tertia singularis	futurum	activa	indicativus	fascinō (fascināre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /faskiˈnaːbit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fas·ci·nā·bit — morphologica: fascin-abit

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Mollis in te et tenera valde fascinabit oculo suo fratrem suum, et uxorem quae est in sinu eius, et qui reliqui sunt filii quicumque relicti fuerint illi; ita ut det uni ex eis a carnibus filiorum suorum de quibuscumque edet, eo quod non derelictum sit ei quidquam in angustia et tribulatione, qua tribulabunt te inimici tui in omnibus civitatibus tuis. Notandum est quemadmodum hic dictum sit fascinabit, pro invidebit, et tanquam ad hoc derelicto, ut necesse sit ei dare de carnibus filiorum, quas cogit necessitas in cibum sumi a parentibus. —Locutiones in Heptateuchum Augustini