finite

Discretiva

finite dictio est in variis linguis:

• Anglice: finite

Formae affines

Latine

fīnīte

Proprietates grammaticales¹

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
fīnīte	secunda pluralis	praesens	activa	imperativus	fīniō (fīnīre)

Appellatio

API: /fiːˈniːte/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fī·nī·te — morphologica: fin-ite

Proprietates grammaticales²

Forma	Modus flexurae	originis
fīnīte	casus vocativus singularis · genus masculinum	participii fīnītus

Appellatio

API: /fiːˈniːte/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fī·nī·te — morphologica: finit-e

Germanice

finite

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
finite	casus nominativus singularis · genus neutrum · flexus fortis	adiectivi finit
finite	casus accusativus singularis · genus neutrum · flexus fortis	adiectivi finit
finite	casus nominativus pluralis · flexus fortis	adiectivi finit
finite	casus accusativus pluralis · flexus fortis	adiectivi finit
finite	casus nominativus singularis · genus masculinum · flexus lenis	adiectivi finit
finite	casus nominativus singularis · genus femininum · flexus lenis	adiectivi finit
finite	casus accusativus singularis · genus femininum · flexus lenis	adiectivi finit
finite	casus nominativus singularis · genus neutrum · flexus lenis	adiectivi finit
finite	casus nominativus singularis · genus neutrum · flexus mixtus	adiectivi finit
finite	casus accusativus singularis · genus neutrum · flexus mixtus	adiectivi finit

Appellatio

API: [fiˈniːtə]

(appellatio normata)

Syllabificatio phonetica: fi·ni·te