finiturum
Discretiva
finiturum dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
fīnītūrum | casus accusativus singularis · genus masculinum | participii fīnītūrus |
fīnītūrum | casus nominativus singularis · genus neutrum | participii fīnītūrus |
fīnītūrum | casus accusativus singularis · genus neutrum | participii fīnītūrus |
fīnītūrum | casus vocativus singularis · genus neutrum | participii fīnītūrus |
Appellatio +/-
API: /fiːniːˈtuːrum/ (classice) - Syllabificatio phonetica: fī·nī·tū·rum — morphologica: finit-ur-um
Loci +/-
Titus Livius -58…+17 |
||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXVIII, caput 38, [10] — finiturum
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: finiturum.