Discretiva

  foraret dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
forāret tertia singularis imperfectum activa coniunctivus forō (forāre)

Appellatio +/-

 API: /foˈraːret/(classice)
Syllabificatio phonetica: fo·rā·ret — morphologica: for-aret

Usus +/-

Latinitas mediaevalis

saec. VI.

  • Item de eodem vico Bucciaco quaedam occurrit Parisios ita manu contracta, ut unguium acumen palmam foraret in intimam. Qui tantum oris sui ducta saliva pollice, nervorum distentionem, manus reformat imaginem. —Vita Germani Venantii Fortunati (ca. 530–600). XXXIX.