Discretiva

  fortiora dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
fortiōra casus nominativus pluralis · genus neutrum fortior (fortis comparativus)
fortiōra casus accusativus pluralis · genus neutrum fortior (fortis comparativus)
fortiōra casus vocativus pluralis · genus neutrum fortior (fortis comparativus)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /for.tiˈoːra/(classice)
Syllabificatio phonetica: for·ti·ō·ra — morphologica: fort-ior-a

Loci

+/-
Vitruvius
ca. -80…-15
M. Fabius Quintilianus
ca. 35–100
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 30–22 a.C.n.)

  • Cum ergo id animadvertam, admiror, quid ita non scriptoribus eidem honores etiamque maiores sint tributi, qui infinitas utilitates aevo perpetuo omnibus gentibus praestant. Id enim magis erat institui dignum, quod athletae sua corpora exercitationibus efficiunt fortiora, scriptores non solum suos sensus, sed etiam omnium, cum libris ad discendum et animos exacuendos praeparant praecepta. —De architectura Vitruvii [1][2]

saec. I.  (ca. 90–96 p.C.n.)

  • Sed neque his tribus quasi formis inclusa eloquentia est. Nam ut inter gracile ualidumque tertium aliquid constitutum est, ita horum interualla sunt atque inter haec ipsa mixtum quiddam ex duobus medium est, quoniam et subtili plenius aliquid atque subtilius et uehementi remissius atque uehementius inuenitur, ut illud lene aut ascendit ad fortiora aut ad tenuiora summittitur. —Institutio oratoria Quintiliani [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 De architectura libri decem Vitruvii, (F. Krohn, Lipsiae 1912). Bibliotheca Augustana. Liber nonus, Prooemium. [1] — fortiora
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: fortiora.
  3. 3.0 3.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber duodecimus, X. [67] — fortiora