Discretiva

  fortiore dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
fortiōre casus ablativus singularis fortior (fortis comparativus)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /for.tiˈoːre/(classice)
Syllabificatio phonetica: for·ti·ō·re — morphologica: fort-ior-e

Loci

+/-
Lucius Annaeus Seneca
–3…+65
Apuleius
ca. 125-170
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Nullus ex his pertinax est sed cadit fortiore iam sole nec fert ultra terrarum conspectum. Hoc ventorum genus incipit vere, non ultra aestatem durat et inde maxime venit ubi aquarum plurimum et montium est. Plana, licet abundent aquis, carent aura; hac, dico, quae pro vento valet. —Naturales quaestiones Senecae [1][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • Quae dum insatiabili animo Psyche, satis et curiosa, rimatur atque pertrectat et mariti sui miratur arma, depromit unam de pharetra sagittam et punctu pollicis extremam aciem periclitabunda trementis etiam nunc articuli nisu fortiore pupugit altius, ut per summam cutem roraverint parvulae sanguinis rosei guttae. Sic ignara Psyche sponte in Amoris incidit amorem. Tunc magis magisque cupidine fraglans Cupidinis prona in eum efflictim inhians patulis ac petulantibus saviis festinanter ingestis de somni mensura metuebat. —Metamorphoseon libri XI Apulei [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (The Latin Library):  Tomus / Liber 5. 7, versus 2 — fortiore
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: fortiore.
  3. 3.0 3.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber V. Capitulum XXIII. Versus 2 — fortiore