Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈfor.ti.us/(classice)
Syllabificatio phonetica: for·ti·us — morphologica: fort-ius

Notatio

+/-
← Latinefortis

Adverbium

+/-

fortius

  1. Gradus comparativus adverbii fortiter.

Discretiva

  fortius dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
fortius casus nominativus singularis · genus neutrum fortior (fortis comparativus)
fortius casus accusativus singularis · genus neutrum fortior (fortis comparativus)
fortius casus vocativus singularis · genus neutrum fortior (fortis comparativus)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈfor.ti.us/(classice)
Syllabificatio phonetica: for·ti·us — morphologica: fort-ius

Loci

+/-
Phaedrus
ca. –10…+60
Petronius Arbiter
ca. 14-66
Apuleius
ca. 125-170
antiq. class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 40 p.C.n.)

  • Fortasse dices: «Aliquae venient feriae,
Quae me soluto pectore ad studium vocent».
Legesne, quaeso, potius viles nenias,
Impendas curam quam rei domesticae,
Reddas amicis tempora, uxori vaces,
Animum relaxes, otium des corpori,
Ut assuetam fortius praestes vicem?
Mutandum tibi propositum est ut vitae genus,
Intrare si Musarum limen cogitas. —Fabulae Phaedri [1][2]

saec. I.

  • Quibus ego auditis intentavi in oculos Ascylti manus et: “Quid dicis, inquam, muliebris patientiae scortum, cuius ne spiritus purus est?” Inhorrescere se finxit Ascyltos, mox sublatis fortius manibus longe maiore nisu clamavit: “Non taces, inquit, gladiator obscene, quem de ruina harena dimisit? Non taces, nocturne percussor, qui ne tum quidem, cum fortiter faceres, cum pura muliere pugnasti, cuius eadem ratione in viridario frater fui, qua nunc in deversorio puer es.” —Satyricon T. Petronii Arbitri [3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • Tunc protinus inexpugnabili magicae disciplinae potestate et caeca numinum coactorum violentia illa corpora, quorum fumabant stridentes capilli, spiritum mutuantur humanum et sentiunt et audiunt et ambulant et, qua nidor suarum ducebat exuviarum, veniunt et pro illo iuvene Boeotio aditum gestientes fores insiliunt: cum ecce crapula madens et inprovidae noctis deceptus caligine audacter mucrone destricto in insani modum Aiacis armatus, non ut ille vivis pecoribus infestus tota laniavit armenta, sed longe tu fortius qui tres inflatos caprinos utres exanimasti, ut ego te prostratis hostibus sine macula sanguinis non homicidam nunc sed utricidam amplecterer. —Metamorphoseon libri XI Apulei [4][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Phaedrus Augusti libertus, Liber Fabularum. (Bibliotheca Augustana): Liber tertius, Prologus. Phaedrus ad Eutychum. Versus 14 — fortius
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: fortius.
  3. 3.0 3.1 T. Petronius Arbiter, Satyricon - quae supersunt (apud Guilielmum Vande Water, Trajecti ad Rhenum MDCCIX). Cap. IX. — fortius
  4. 4.0 4.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber III. Capitulum XVIII. Versus 6 — fortius