fugientem

Discretiva

fugientem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
fugientem	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii fugiēns
fugientem	casus accusativus singularis · genus femininum	participii fugiēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /fugiˈentem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fu·gen·tem — morphologica: fug-ent-em

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• sed adfert moram providentia naturae, quia nisi resupini atque conversi non corripiunt, quae causa praecipue velocitatem eorum ostendit. nam cum fame conciti fugientem in vada ima persecuti piscem diutius spiritum continuere, ut arcu missi ad respirandum emicant tantaque vi exiliunt, ut plerumque vela navium transvolent. —Naturalis historia Plinii