fugientes

Discretiva

fugientes dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
fugientēs	casus nominativus pluralis · genus masculinum	participii fugiēns
fugientēs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	participii fugiēns
fugientēs	casus vocativus pluralis · genus masculinum	participii fugiēns
fugientēs	casus nominativus pluralis · genus femininum	participii fugiēns
fugientēs	casus accusativus pluralis · genus femininum	participii fugiēns
fugientēs	casus vocativus pluralis · genus femininum	participii fugiēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /fugiˈenteːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fu·gen·tēs — morphologica: fug-ent-es

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• In urbe Commagenes Samosata stagnum est emittens limum – maltham vocant – flagrantem. cum quid attigit solidi, adhaeret; praeterea tactu et sequitur fugientes. —Naturalis historia Plinii