fugire

Discretiva

fugire dictio est in variis linguis:

Formae affines

Dacoromane

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
fugire	—	praesens	activa	infinitivus	fugi substantiv.

Appellatio pronuntiatusque

API: /fu'd͡ʒire/

Syllabificatio phonetica: fu·gi·re — morphologica: fug-ire