fugit
Discretiva
fugit dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-fugit
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
fugit | tertia singularis | praesens | activa | indicativus | fugiō (fugere) |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /ˈfugit/ (classice) - Syllabificatio phonetica: fu·git — morphologica: fug-it
fūgit
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
fūgit | tertia singularis | perfectum | activa | indicativus | fugiō (fugere) |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /ˈfuːgit/ (classice) - Syllabificatio phonetica: fū·git — morphologica: fug-it
fugit
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
fugit | —
|
perfectum | —
|
participium | fugi |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /fuˈʤit/ - Syllabificatio phonetica: fu·git — morphologica: fug-it
Loci
+/-C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
+/-
Fontes
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus, cap. 31, [117] — fugit
- ↑ Vicicitatio: fugit.