futuendo

Discretiva

futuendo dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Casu	Verbum
futuendō	—	—	activa	gerundium	dativo	futuō (futuere)
futuendō	—	—	activa	gerundium	ablativo	futuō (futuere)

Forma	Modus flexurae	originis
futuendō	casus dativus singularis · genus masculinum	gerundivi futuendus
futuendō	casus ablativus singularis · genus masculinum	gerundivi futuendus
futuendō	casus dativus singularis · genus neutrum	gerundivi futuendus
futuendō	casus ablativus singularis · genus neutrum	gerundivi futuendus

API: /futuˈendoː/

Syllabificatio phonetica: fu·tu·en·dō — morphologica: futu-end-o

Exemplum carminis	dilatare ▼

Exemplum carminis	collabi ▲

saec. XV.

Ut puto, non illi mentula tristis erit;

Sed poterit cunnum futuendo lingere mulae,

Et soleas pariter calceolosque meos.

Forsitan et quaeret vitam tempusque poetae,

Ut futuat vatem et solea et crepidis.

Bis denis, illi dicas, me crescere in annis,

Horridulasque mihi dic etiam esse nates;

Et tamen in tenebris si tentus venerit ad me,

Dum pedicabit, sentiet esse bonas.

Si queritur, quod tu tam spurca voce loquaris,

Dic quod te futuo, quod futuo ac futuo. —Carminum appendix Ioannis Ioviani Pontani (1429-1503). § 1: 7. Ad Musam, de lascivia libelli.