Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈfutuoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: fu·tu·ō — morphologica: futu-o

Verbum transitivum

+/-

futu|ō, -ere, futuī, futūtum [1][2][3][4][5]

  1. √ Veneri operam dare; accipitur autem tum de feminae, tum de pueri corruptione.

Coniugatio

+/-

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
futu- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. futuō futuam   futuēbam futuerem futuam  
II. sing. futuis futuās futue! futuēbās futuerēs futuēs futuitō!
III. sing. futuit futuat   futuēbat futueret futuet futuitō!
I. plur. futuimus futuāmus   futuēbāmus futuerēmus futuēmus  
II. plur. futuitis futuātis futuite! futuēbātis futuerētis futuētis futuitōte!
III. plur. futuunt futuant   futuēbant futuerent futuent futuuntō!
Thema Vox passiva
futu- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. futuor futuar   futuēbar futuerer futuar  
II. sing. futueris futuāris futuere! futuēbāris futuerēris futuēris futuitor!
III. sing. futuitur futuātur   futuēbātur futuerētur futuētur futuitor!
I. plur. futuimur futuāmur   futuēbāmur futuerēmur futuēmur  
II. plur. futuiminī futuāminī futuiminī! futuēbāminī futuerēminī futuēminī
III. plur. futuuntur futuantur   futuēbantur futuerentur futuentur futuuntor!
Thema Vox activa
futu- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. futuī futuerim futueram futuissem futuerō
II. sing. futuistī futueris futuerās futuissēs futueris
III. sing. futuit futuerit futuerat futuisset futuerit
I. plur. futuimus futuerimus futuerāmus futuissēmus futuerimus
II. plur. futuistis futueritis futuerātis futuissētis futueritis
III. plur. futuērunt futuerint futuerant futuissent futuerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
futuere futuisse futūtūrum,
-am, -um esse
futuēns   futūtūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
futuī futūtum,
-am, -um esse
futūtum īrī   futūtus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
futuendī futuendus, -a, -um futūtum futūtū

Usus

+/-

Latinitas postclassica

saec. VI.

  • sciendum tamen quod sunt quaedam verba quorum significatio ad solos mares vel ad solas feminas pertinet; ad mares ut futuo cuius participium quoque ad mares solos pertinet, futuens; nemo enim dicit haec futuens nisi figurate in epicoenis nominibus animalium ut haec aquila futuens quod, quamvis femininum proferamus, tamen marem intellegimus. —Partitiones Prisciani Caesarensis (fl. 500), p. 67.

Dictiones derivatae

+/-

Translationes

+/-

Loci

+/-
Quintus Horatius Flaccus -65…-8
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class. (ca. 41-40 a.C.n.)

  • haec ubi supposuit dextro corpus mihi laevum,
Ilia et Egeria est; do nomen quodlibet illi,
nec vereor, ne, dum futuo, vir rure recurrat,
ianua frangatur, latret canis, undique magno
pulsa domus strepitu resonet, vepallida lecto
desiliat mulier, miseram se conscia clamet,
cruribus haec metuat, doti deprensa, egomet mi.
discincta tunica fugiendum est et pede nudo,
ne nummi pereant aut puga aut denique fama.
deprendi miserum est: Fabio vel iudice vincam. —Sermonum / Satyrarum libri II Q. Horatii Flacci [6][7]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 571 — “FŬTŬO, tuis, tŭi, tūtum, tŭere, a. 3.”
  2. 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 1160 — “futŭo, ŭi, ūtum, 3. v. a.”
  3. 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — futuo, uī, ūtum, ere (verwandt m. *fuo), eine Frau beschlafen, ihr beiwohnen, aliquam, Mart.: mulier fututa (tom. 1, p. 2894)
  4. 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)futuere
  5. 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)futuo
  6. 6.0 6.1 Quintus Horatius Flaccus - Sermonum libri II. (Bibliotheca Augustana): Liber I. Sermo II.  Versus 127  — futuo
  7. 7.0 7.1 Vicicitatio: futuo.