futuis

Discretiva

futuis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
futuis	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	futuō (futuere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈfutu.is/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fu·tu·is — morphologica: futu-is

Loci

Marcus Valerius Martialis 40-103

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I. (ca. 85-102 p.C.n.)

• Uxorem armati futuis, puer Hylle, tribuni,

Supplicium tantum dum puerile times.

Vae tibi, dum ludis, castrabere. Iam mihi dices

‘Non licet hoc.’ Quid? tu quod facis, Hylle, licet? —Epigrammata M. Valerii Martialis

• Lingis, non futuis meam puellam

Et garris quasi moechus et fututor.

Si te prendero, Gargili, tacebis. —Epigrammata M. Valerii Martialis